This post (in my friendster blog) was dated March 8, 2006. It was recently brought to my attention because of a spam comment. So then I decided to read my blog again, and was amazed at how similar my sentiments are, despite having very different situations already -- case in point, I was single and ready to mingle back in 2006 while I am, as you know, married with a bouncing kid today. But still, I could have written this today, with a few minor changes.
OMG. History has repeated itself. Read on.
WAPAAK!
yan ang buhay ko ngayon. parang palaging may amats, palaging masakit ang ulo, bangag, hilo, pagod. buti sana kng dahil sa gimik. ang masaklap, sa trabaho yan. pano ba naman, napasabak ako sa gitna ng giyera na walang ka-malay-malay kng ano ang pinag-aawayan. makabuluhan nga ang trabaho ko ngayon, kng ikukumpara sa kkaibang "level" ng pagpapanggap na natutunan ko dati. pero mshdong mabigat at malaking responsibilidad ang binagsak sa balikat ko, na kahit maghhumiyaw ako ng "wait! hindi pa ako ready!" eh no choice din. kulang sa oras. alam kong walang may kagustuhan pro nangyari. pro alam ko din nmn na kng bibigyan ng oras, mas gagaan… ata… diba?.. sana…
kaya ako ay ang pinakabagong miyembro ngayon ng T.G.I.F. - Thank God It’s Friday group. Ang mga nilalang na naghahanap ng happening pag biyernes dahil sa pressure sa trabaho. nagbabaka-sakali na ang pagka lango nila pag biyernes ay dahil sa tinunggang san mig o red horse at hindi dahil sa pag ngawa ng boss o kliyente.
buti nlng nung sabado, nag birthday ang kaibaigan ko. kahit naiwan akong mag-isang gumagawa ng trabaho na pang 2 tao, ayuz lng dahil alam kong magpapakasaya ako pagdating ng sabado. pero pano na ngyong linggong to? anong katuturan ng lahat, kng walang gimik? hindi din suweldo, dahil hindi ko nmn nararamdaman un. eh ano nga?
hindi nmn sa pag gimik lng umiikot ang mundo ko. pro bakit ba prang kelangan ng wapak pagkatapos ng linggo? bakit prang kelangan ang ending ay may happening tlga? cguro dahil wala akong choice. Hindi na ako natutuwa sa trabaho ko pero kailangan kong sumugod sa giyera, dahil hindi naman pwedeng mag "permission to fall out sir!" ang byuti ko. kaya consuelo nlng un. pang balanse, ika nga.
buti nlng, may nagpapa smile sakin.
kundi dahil sa knya, haaaay…
so, anong gimik natin ngyon?
No comments:
Post a Comment